Over Ilona

Mijn Persoonlijkheid

'De prinses op de erwt', zo noemde mijn moeder mij vroeger. Lief bedoeld om zo mijn gevoelige kant aan te geven. Ik was een rustig en stil meisje. Of zoals onder mijn schoolfoto van de kleuterklas staat: 'Een verlegen poppetje.'

Op kinderfeestjes kreeg ik vaak de vraag: 'Heb je het wel naar je zin? Je ben je zo stil.' Mijn standaardantwoord was dan: 'Ik wil wel even gillen hoor!' Achteraf best een gevatte reactie voor een 'verlegen' meisje, haha. Nu kan ik er om lachen, maar destijds vond ik het vooral irritant en pijnlijk. Waarom vroeg niemand aan die drukke, krijsende kinderen waarom ze zo luid waren?

Al op jonge leeftijd word je, onbewust, in een hokje geplaatst. Voor mij was dat dus het hokje van het rustige, lieve meisje. Dat zou dan wel zijn wie ik ben, dacht ik. Maar het voelde niet als wie ik wilde zijn.

Gaandeweg begon dat hokje dan ook te knellen. De buitenwereld liet mij, voor mijn gevoel, voortdurend weten dat ik anders was dan de rest. Ik wilde juist die extraverte, brutale zijn, want die kreeg alle aandacht en waardering. Ik voelde me vaak eenzaam, onbegrepen en onzichtbaar. 

Dankzij coaches en opleidingen heb ik mezelf steeds beter leren zien en waarderen en heb ik ontdekt wat er allemaal nog meer in mij zit. Het voelt als een cadeau. Ik ben nu blij met wie ik ben: gevoelig, rustig, soms stil, maar ook alle persoonlijkheden waarvan ik vroeger dacht dat ik ze niet was. Ik ben Ilona: kwetsbaar en krachtig, rustig en aanwezig, intuïtief en nuchter, creatief en praktisch en soms zelfs een beetje brutaal.  Ik ben het allemaal.

Je bent niet perse alleen het één en dus niet perse alleen het ander. Je bent zoveel meer!

Mijn Levensweg

Mijn leven stond voor het eerst op zijn kop toen mijn vader geheel plotseling overleed; ik was drieëntwintig, hij net eenenvijftig. Van het ene op het andere moment was mijn vader er niet meer. Het was niet te beseffen. Ik belandde in een slechte film, waar je niet in wilt zitten, maar waar je noodgedwongen inzit. Na een lange periode van ongeloof kwam langzaam het besef. Met het verdriet over dit plotselinge verlies, wist ik mij geen raad. Soms liet ik het even toe, maar ik probeerde vooral sterk te zijn en weer door te gaan. 

Later in mijn leven kreeg ik te maken met een scheiding die voor mij uit het niets kwam en bleef mijn kinderwens, na jaren in de medische molen te hebben gezeten, onvervuld. Ook deze gebeurtenissen brachten rouw teweeg. Ik moest erkennen dat mijn leven niet zou worden als dat van de meeste mensen. En dat wat voor velen vanzelfsprekend lijkt, voor mij niet zo is. Maar ik was wederom sterk, sterker dan ooit. 'What doesn't kill you, makes you stronger'.

In die tijd deed ik de opleiding Holistisch Coachen. Ik leerde praten over de heftige scheiding, de onvervulde kinderwens en het verlies van mijn vader. Ik leerde om mijn gevoelens te delen met anderen. Ik werd me meer bewust van mezelf. De persoonlijke ontwikkeling die ik tijdens de opleiding doormaakte zorgde ervoor dat ik beter inzicht kreeg in wie ik ben waardoor ik mezelf meer ben gaan waarderen.

Een aantal jaren later moest ik mijn kat, nog maar acht jaar oud, in laten slapen. Een verlies wat een grote impact had op mijn leven. Het verlies van een huisdier kan hetzelfde gemis en verdriet veroorzaken als het verlies van een menselijke dierbare.

Mijn moeder overleed op vierenzeventig jarige leeftijd, na een kort ziekbed, terwijl ze nog vol in het leven stond. Deze keer kon ik gelukkig wel afscheid nemen, hoe moeilijk ook. Als je beide ouders er niet meer zijn, ben je jouw basis kwijt, je bent niemands kind meer, het onvoorwaardelijke is niet meer. Dit is een heel leeg gevoel.

Twee jaar later overleed ook mijn stiefvader geheel plotseling aan een noodlottig ongeval. Hierna belandde ik in een burn-out. De opstapeling van de verdrietige gebeurtenissen in mijn leven, maakte dat mijn lijf en geest uitgeput waren en ik mezelf volledig kwijt was.

Met behulp van een intuïtieve coach, heb ik het verdriet, stukje bij beetje, toegelaten en doorvoeld. Ik ben er oude pijn, innerlijke obstakels en harde waarheden tegengekomen. Door dit onder ogen te komen en te doorvoelen ontstond de ruimte en heb ik mijn ware IK weer teruggevonden. Het voelt nu zoveel lichter en vrijer. Veel dichter bij mezelf.

De sessies bij de intuïtieve coach hebben mij geïnspireerd om mijn intuïtie verder te ontwikkelen en het coachen weer op te pakken. Dit heb ik gedaan door opleidingen bij het CLI en de opleiding Intuïtief Coachen bij het IMC Mensontwikkeling te volgen. De opleidingen hebben mij zoveel gebracht; je intuïtie is iets heel bijzonders en waardevols. Ik ben blij waar ik nu sta. Ik omarm de wijsheid en kracht die ik nu bezit en geef deze graag door.

Je bent van harte welkom voor een gratis kennismaking!